Zoveel vragen!

[Unalome]

Hi iedereen,

Sinds ik aseksualiteit heb ontdekt, ben ik extreem aan het nadenken over waar ik val op het romantische spectrum. Ik was helemaal tevreden met het label aseksualiteit en dacht meteen "heteroromantic asexual, that's meeee!", maar toch ben ik (nog) niet zeker van het eerste.

Ik heb altijd relaties gehad met mannen, maar nu vraag ik me zoveel af! Is dat omdat ik alleen kon voorstellen dat ik seks met mannen zou willen? Dat vind ik nu gek omdat ik nu weet dat ik niemand seksueel aantrekkelijk vind... Is die mening dan geschapen door de maatschappij? Of ben ik dan esthetisch gezien meer geneigd te vallen op mannen? Maar da's ook gek, want mannen en vrouwen (en alles non-binary) kunnen allemaal "mooie mensen" (esthetisch gezien weer) zijn in mijn ogen... Wat is dan de doorslaggevende factor voor het ontwikkelen van romantische gevoelens voor alleen mannen? Ik ben nu heel erg aan het nadenken of, nu seks van tafel is en een relatie dat niet hoeft te bevatten, ik misschien wel romantische gevoelens kan ontwikkelen voor iemand anders dan een man. Ik moet ook eerlijk zeggen dat mijn exen geen 'manneljike mannen' zijn! Vermoeden is er dat ik die altijd uit de weg ga omdat ik denk dat 'mannelijke mannen' seksueler zijn.

Daarnaast ben ik ook heel erg bezig met demi-romantic. Je zou kunnen zeggen dat vanuit een esthetische aantrekkelijkheid dan romantische gevoelens ontstaan, maar ik had dat bij geen van mijn relaties. Misschien is het wel zo dat ik eerst een band moet ontwikkelen en dan pas interesse heb? En misschien heb ik vrouwen (in mijn leven nooit echt een openlijk non-binary persoon tegengekomen, anders die misschien ook) 'expres' gefriend-zoned terwijl het misschien meer had kunnen zijn?

Worstelt iemand toevallig met diezelfde vraag/heeft iemand daar ook mee geworsteld?

[Dark_Lord_]

Ikzelf voel niet echt de worstelingen die jij beschrijft, maar toevallig kreeg ik wel een soortgelijke vraag van een journaliste voor de Trouw. Die vroeg zich ook af hoe dat bij mij werkt.

Ik antwoordde haar dat ik mezelf als hetero-romantisch beschouw omdat ik meerdere keren verliefd was geraakt op vrouwen, maar nooit op mannen. Bij de vrouwen waar ik verliefde gevoelens bij had, kreeg ik dus al die nare verschijnselen, zoals het niet meer helder kunnen nadenken, het hebben van een leeg incompleet gevoel, je gedachten die altijd bij die persoon zijn etc. Bij mannen heb ik dat absoluut niet gehad.

Aan de andere kant ben ik wel in staat om hechte platonische relaties met mannen aan te gaan. Zo heb ik met een van mijn beste vrienden een soort van "bromance" die bijna net zo hecht, zo niet hechter is dan een liefdesrelatie. En dat terwijl hij en ik niet onszelf niet identificeren als homoromantisch.

[Unalome]

Interessant! En wat is in jouw ogen dan het onderscheid, als je 'bromances' bijna net zo hecht/hechter zijn als/dan een liefdesrelatie? Is het dat je niet de wil voelt om de stap naar romantisch te zetten?

Ik heb dus bijvoorbeeld wel een aantal keer gezoend met vrouwen, maar altijd op een 'haha lachen' manier en altijd met tong terwijl dat eigenlijk 1 stap over m'n grens is. Het was dus nooit echt of heel prettig. Als ik voor de grap mezelf weleens de vraag stelde "Zou je ook op vrouwen vallen?" dan dacht ik meteen "O nee hoor, daar zou ik geen seks mee kunnen hebben!", want ik dacht dat dat 'erbij hoorde'. Ik heb me nooit echt afgevraagd of ontdekt of ik dat romantisch wel kan, en die paar keer zoenen heeft dat dus ook niet verduidelijkt.

Qua vriendschappen houd ik al heel lang mensen op afstand. Ik wilde eigenlijk niemand tot last zijn met mijn problemen of onzekerheden, en wilde ook eigenlijk niet dat iemand ontdekte dat ik die had. Misschien dat ik daarom ook niet echt goed het verschil weet tussen hechte platonische relaties en romantische relaties.

[AceVentura]

Voordat ik aseksualitieit ontdekte identificeerde ik me als hetero. Niet omdat ik relaties had gehad of überhaupt wel eens wat met een vrouw had gehad, maar het was een beetje het standaard uitgangspunt en ik had nooit aanleiding gezien om daar aan te twijfelen.
Toen ik aseksualiteit ontdekte was dat net zoals bij jou direct duidelijk: Aseksueel is het.
Het romantische aspect heeft bij mij ook veel langer geduurd, een paar jaar. Daar is uiteindelijk uit gekomen dat ik me nu identificeer als aromantisch aseksueel. Ik ben romantische geaardheid steeds meer gaan zien als "waar je verliefd op word" en kwam tot de conclusie dat dat bij mij nog nooit gebeurd was.

Wat je omschrijft over esthetisch herken ik heel erg. Ik kan zowel een man als een vrouw mooi vinden, maar meer dan dat is het niet. Ik vergelijk het altijd met een object wat ik ook mooi of niet mooi kan vinden.

Hoe dan ook, neem de tijd. Er is geen reden om te haasten en labels te kiezen. Waar het bij mij vooral op neer kwam: Lezen, veel lezen. Dit forum, en als je de Engelse taal goed beheerst ook op het Engelstalige forum. Op een gegeven moment vallen er vanzelf kwartjes en om je tot conclusies.

[Unalome]

Ah ja, dat eeuwige 'standaard uitgangspunt'... Misschien dat het ook makkelijker is om fysiek duidelijkheid te krijgen dan psychologisch. Het brein is zo'n gecompliceerd wonder! Ja, wat jij zegt over esthetiek heb ik ook. Sommige mannen of vrouwen vind ik als een mooi kunstwerk.

Heb jij nog wel het idee dat je ooit verliefd zou kunnen worden? Want ik zie dat een beetje als de lijn tussen romantisch en aromantisch. Of ben je dan aromantisch en als het een keer gebeurd dan blijkt het label toch niet volledig te passen? Ik vergelijk het nu een beetje met mijn situatie. Ik ben heteroromantisch omdat ik nooit verliefd ben geweest op een vrouw, maar stel dat het gebeurT nu ik er meer voor open sta, betekent dat dan dat ik biromantisch ben of dat ik heteroromantisch ben maar het labeltje niet zo goed meer past?

Pff, misschien moet ik mezelf willen labelen gewoon eens wat loslaten. Het kan allebei, who cares? (Haha dit is mezelf aanspreken.) Ik ben veel te veel bezig met "WIE BEN IK? WAT BEN IK?" Daarnaast heb ik toch wel heel veel behoefte aan een partner, dus misschien dat ik daarom zo snel duidelijkheid wil. :') Thanks voor de reminder dat ik rustig aan kan doen en het vanzelf wel duidelijk wordt. Ik kan goed Engels (is praktisch m'n tweede taal) en zit inderdaad ook al op het internationale forum. Ik lees me een breuk!

[AceVentura]

Of ik ooit verliefd zal worden weet ik niet, en op basis van iets wat ik niet weet kan ik geen keuzes maken. Daarom is het label wat ik nu gebruik aromantisch. Zou dat wel een keer gebeuren zou ik eerder denken aan demi omdat het toch wel erg weinig voor komt.

Labels moeten er inderdaad voornamelijk zijn om je te helpen. Uiteraard zijn ze ook makkelijk te wisselen. Je bepaald op basis van wat je nu weet welk label er het best bij je past, als later blijkt dat het anders is kan je altijd weer veranderen.
Het is altijd goed om met jezelf bezig te zijn en je af te vragen wie of wat je bent. Labels helpen daarbij dus gebruik ze zeker wel, maar laat je ook zeker niet door de labels beperken.

Het Engelstalige forum is inderdaad super actief (er zijn nou eenmaal veel Engelstaligen op deze aardbol ), zelf probeer ik het een beetje te beperken. Zo af en toe ga ik de lijst door met de berichten van de afgelopen 24 uur. Meestal zijn dit een pagina of 5 a 6, daar zitten dan ook veel "fun" topics tussen die ik over het algemeen oversla.
In dit topic heb ik links naar wat interessante/leuke topics verzameld: http://asexuality.org/du/index.php?topic=2641.0
Aanvullingen zijn uiteraard welkom 

[Koffie]

Ik zie mezelf als min of meer aseksueel en demi-romantisch, omdat ik niet gemakkelijk verliefd word.
Als ik verliefd word is dat wel altijd op mannen. Ik zou het prima vinden als ik (ook) op vrouwen zou vallen, maar dat gebeurt 'gewoon' niet en ik verwacht dat op mijn leeftijd ook niet meer.

Als ik verliefd word dan is dat altijd op mannen die wat 'vrouwelijks' in hun manier van doen hebben. Uiteraard spelen er meer factoren mee, maar dat is wel heel belangrijk. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dat zou kunnen komen doordat ik dan denk dat ze minder seksueel zouden zijn. Mijn ervaring is dat dat in de praktijk in elk geval niet zo is. Maar misschien speelt dat onbewust desondanks wel mee.

Labels kunnen best lastig zijn. Je bent nu net bezig met asekualiteit en met jezelf daarin ontdekken, dus het is denk ik heel normaal dat je dat op dit moment erg bezighoudt en dat je dat niet los kunt laten. Ik vermoed dat het over een poosje wat meer in balans komt. Dat kun je niet forceren.
Als je in jezelf wat meer rust hebt kan het ook zijn dat je vriendschappen minder op afstand wilt houden.

Zelf kan ik mezelf ook niet precies in een kader plaatsen. Type C, of toch misschien nog een beetje grijs? Demi-seksuele trekjes? Ik vind demi-romantisch wel een vaste waarde, ik kom in elk geval maar heel weinig mannen tegen waar ik het gevoel bij krijg dat ik verliefd op ze zou kunnen worden, laat staan dat ik het dan ook nog word.
In het begin was ik meer op zoek naar duidelijkheid, maar dat is voor een groot deel vervaagd en ik vind dat wel prima zo.

Puur vanuit esthetische aantrekkelijkheid ontwikkelen zich bij mij ook geen verliefde gevoelens. Ik kan zowel mannen als vrouwen mooi vinden, van alle leeftijden. Vooral jonge meisjes vind ik vaak heel mooi. Laatst zag ik ook een oude vrouw die ik echt geweldig mooi vond. Maar dat is puur esthetisch, zoals ik ook een landschap heel mooi kan vinden of een schilderij. Het roept geen gevoelens van verliefdheid of intimiteit bij me op, of de behoefte te willen aanraken.

[aeronaut]

Romantische aantrekkingskracht is denk ik ook veel lastiger te definiëren dan seksuele aantrekkingskracht, en zelfs seksuele aantrekkingskracht is al niet hetzelfde voor iedereen. Zelf zie ik romantische aantrekkingskracht als ongeveer hetzelfde als verliefdheid, hoewel het niet altijd helemaal hetzelfde hoeft te zijn is dat voor mij de enige definitie waar ik iets mee kan. Maar het is voor iedereen anders, dus is het niet makkelijk om definities te vinden die duidelijkheid geven over wat het nou precies is. En dan bleek er ook nog eens zoiets te bestaan als platonische aantrekkingskracht, wat soms enorm op romantische aantrekkingskracht kan lijken - sommige mensen ervaren zelfs geen onderscheid tussen die dingen.

Daarom heb ik ook lange tijd getwijfeld of ik wel daadwerkelijk verliefd kon worden, of dat de gevoelens die ik vroeger als verliefdheid zag eigenlijk platonische gevoelens/squishes waren. Maar als ik inderdaad aromantisch zou zijn vroeg ik me af waarin m'n gevoelens voor mannen dan verschilden van die voor vrouwen, omdat ik (achteraf gezien) op beide squishes kon ontwikkelen maar alleen m'n gevoelens voor jongens interpreteerde als crushes (terwijl sommige daarvan achteraf duidelijk squishes waren). Het is heel makkelijk om in zo'n zoektocht elk gevoel te gaan overanalyseren en het totaal niet meer te weten. Ik zag mezelf daarom lange tijd als grijsromantisch, tot ik verliefd werd en erachter kwam dat ik wel degelijk eerder verliefd was geweest, en (hetero-)demiromantisch veel dichter in de buurt kwam.

Ik vond het trouwens altijd enorm frustrerend dat als je mensen vraagt wat verliefdheid is, ze zeggen dat je het weet als je het voelt, want dat helpt totaal niet bij je zoektocht naar je romantische geaardheid. Maar als iemand het me nu zou vragen, zou ik exact hetzelfde antwoord geven

[Unalome]

@AceVentura: Ah ja, ik snap je. Wow, dat "labels moeten er voornamelijk zijn om je te helpen" is wel een quote die ik ga opslaan. Dat is helemaal waar en wil ik ook niet uit het oog verliezen, of inderdaad mezelf erdoor beperken! Ik vind het Engelstalige forum tot nu toe erg overweldigend, maar ook omdat ik het combineer met dit forum en het hier toch een stuk behapbaarder is. Wat goed dat je dat topic bent begonnen, dat lijkt me erg handig! Ik ga er eens een kijkje nemen.

@Koffie: Ik heb dezelfde ervaring met mijn exen als wat jij zegt: ze zijn zeker niet minder seksueel! Maar terugkijkend denk ik toch dat ik zo onderbewust heb gedacht. ik krijg bij hele mannelijke mannen altijd zo'n macho/sex vibe, alsof ze echt altijd en overal seks willen waardoor je als asexueel hard moet werken om je grenzen te bewaken! Mijn exen zijn niet echt 'vrouwelijke' mannen (alhoewel, 1tje valt niet te ontkennen), maar ze waren allemaal geen 'stoere vent'. Verder ga ik vooral proberen wat rust in de tent te brengen en proberen rustig in balans te komen, zoals je zegt. Zou ik mogen vragen wat 'Type C' betekent? Dat ben ik nog niet tegen gekomen!

@Aeronaut: Als je er zo mee bezig bent merk je inderdaad hoe lastig die dingen te definiëren zijn. Hoe ben jij er achter gekomen welke voor jou squishes waren en welke crushes? Haha ik kan me voorstellen dat dat heel frusterend is! Gelukkig weet ik dat al wel, alhoewel dat ook lastig te definiëren is. Als in, wanneer wordt verliefdheid obsessie, bijvoorbeeld? Maar goed, daar hou ik me verder niet mee bezig.

[Koffie]

Dat mag je zeker vragen. Ik dacht dat je het zelf ergens gezegd had, vandaar, maar dat had ik niet goed onthouden.
Ik kopieer van de Aven-wiki even hier de 4 types die grofweg onderscheiden worden, naast de grijze gebieden:

Vier types

Er is ooit een onderscheid gemaakt naar vier verschillende types van aseksualiteit. De verdeling is gebaseerd op het al dan niet hebben van een libido en het al dan niet ervaren van romantische aantrekkingskracht. De gemene deler blijft hierbij het gebrek aan seksuele aantrekkingskracht.

Type A: heeft een libido maar ervaart geen romantische aantrekkingskracht.

Type B: ervaart romantische aantrekkingskracht maar heeft geen libido.

Type C: heeft een libido en ervaart romantische aantrekkingskracht, maar legt geen verband tussen beide.

Type D: heeft geen libido en ervaart geen romantische aantrekkingskracht.

[Unalome]

Ooooja nu herinner ik me dat ik dit inderdaad wel heb gelezen ergens!
Ik heb het denk ik nog niet genoemd hier, maar ik zou me ook onder Type C scharen.

Trouwens, ik zit er al een paar dagen mee dat ik dit aan mijn ouders (vooral mijn moeder want daar heb ik echt 0 geheimen voor) wil vertellen, maar had het gevoel dat ik het er verbaal niet uit zou krijgen. Ik heb dat vaker, dat ik dan te emotioneel wordt en overweldigd raak en vervolgens niet meer uit m'n worden kom. Daarom heb ik vandaag een 'coming out' brief geschreven (want zo voelt het). Ik schrijf wel vaker brieven, om die dan vervolgens voor te lezen zodat ik een duidelijk verhaal kan vertellen. Nu ben ik aan het bedenken of ik 'm wel voor wil lezen, of hem haar zelf wil laten lezen. En of ik er dan bij wil zijn of niet. Wel weet ik dat ik deze beslissing snel ga nemen, want ik vind het heel vervelend iets voor haar achter te houden. We zijn zo ongeveer telepathisch met elkaar verbonden en waarschijnlijk heeft ze allang aangevoeld dat er iets speelt. Ze belde vandaag al hoe het met me ging. Verder heb ik de brief vanavond naar mijn ex gestuurd. Nu ik deze antwoorden heb gevonden, voelde ik me verschuldigd dat hem te laten weten. Eerder dan mijn moeder. Seks is zo lang een issue geweest tussen ons, en hij heeft het 't laatste jaar moeten doen zonder seks terwijl hij niet wist waarom ik er zo tegen was. Ik weet dat het voor hem heel moeilijk en frusterend was (want ik had hetzelfde gevoel in die strijd, maar van de andere kant). Hij gaat hem morgen lezen en laat me dan zijn reactie weten. Spannend...

Zien jullie het ook als een 'coming out' als je het voor het eerst vertelt, of voelde dat zo voor jou? Of had je dat gevoel helemaal niet?

[AceVentura]

Een "coming out" is het kenbaar maken van je seksuele geaardheid aan anderen, omdat ik aseksualiteit ook als geaardheid zie vind ik ook dat als je dat kenbaar maar het een "coming out" is.
Hoe een "normale" coming out voelt weet ik niet, dus ik kan niet vergeljken, maar er komt bij mij vaak wel een mate van spanning bij kijken. Dat wordt wel langzaamaan wat minder maar zal ook nooit helemaal weg zijn denk ik.

Goed dat je een brief hebt geschreven, dan helpt vaak om je gedachtes een beetje te structureren en te bedenken wat je nu echt wil vertellen. Daarnaast kan je verwachten dat er wat vragen gesteld worden, aseksualiteit is nou eenmaal erg onbekend. Daar hoeft geen kwade wil achter te zitten (met wat je verteld verwacht ik dat niet), maar kan wel iets zijn waar je je misschien op wil voorbereiden.

[Koffie]

Dit is net zo goed een coming out als wanneer je vertelt dat je bv. homo bent of trans. En dat kan heel spannend zijn, je weet niet hoe mensen zullen reageren. Al denk ik dat je moeder wel lief zal reageren als ik je verhaal zo lees.

Ik zelf heb geen familie, dus dat scheelde een heleboel. Mijn vriendinnen weten het, mijn kinderen ook, maar die doen er niets mee. Als ik hun moeder maar ben en er voor ze ben doet het er weinig toe wie of wat ik ben. Misschien later, in elk geval bij mijn zus.
Met mijn ex-en heb ik geen contact meer. Nu ja, wel met de vader van mijn kinderen, maar dat kun je geen contact noemen.

Verder is het gewoon nergens een issue, dus heb ik geen reden om uit de kast te komen. Ik draag wel de zwarte ring, maar haast niemand kent de betekenis, dus dat zegt vrij weinig.

Twee vriendinnen van mij staan er open voor, een ander doet wat lacherig. Ben er met haar ook nooit echt op in gegaan, maar ze weet ervan en ze is er niet tegen of zoiets. Een ander die ik het een paar jaar terug vertelde dacht dat ik gewoon de ware nog moet tegenkomen. Dat klopt in feite ook, mijn 'ware' en ik sluiten namelijk qua (a)seksualiteit voldoende op elkaar aan om het samen te redden. Alleen zo bedoelde zij het niet. Ik leg dat dan uit, maar ik ga er geen hele discussie over aan in de zin van dat ik me ga zitten verdedigen of zo. Als iemand het niet snapt, komt dat misschien later nog wel, of niet. Het is nu eenmaal iets heel nieuws in de hoofden van veel mensen. Maar dat is natuurlijk gemakkelijker als iemand niet zo heel dicht bij je staat, dan haal je eerder je schouders op.
Echt negatieve reacties heb ik nog niet gehad. Althans niet op mijn asekualiteit.

Succes, ik denk dat je in jouw geval even een drempel moet nemen, maar dat het oplucht als je het aan je ouders en je ex verteld hebt.

[aeronaut]

@Aeronaut: Als je er zo mee bezig bent merk je inderdaad hoe lastig die dingen te definiëren zijn. Hoe ben jij er achter gekomen welke voor jou squishes waren en welke crushes? Haha ik kan me voorstellen dat dat heel frusterend is! Gelukkig weet ik dat al wel, alhoewel dat ook lastig te definiëren is. Als in, wanneer wordt verliefdheid obsessie, bijvoorbeeld? Maar goed, daar hou ik me verder niet mee bezig.

Ik denk dat ik er vooral achter ben gekomen door vergelijking. Tussen al die gevoelens zat één heel duidelijk squish (zodra ik het woord tegenkwam dacht ik "ooh, dus DAT was wat dat was") en uiteindelijk één heel duidelijke crush. Daardoor kon ik een soort indeling maken van gevoelens die meer squish-like en gevoelens die meer crush-like waren. Hoewel het alsnog wel lastig blijft, omdat de weinige crushes die ik heb gehad begonnen zijn als squish. Daarom denk ik dat er een soort glijdende schaal tussen de twee zit, ipv een heel duidelijke grens.

[Ace89]

Het uitzoeken van het romantische deel kan inderdaad heelcerwarrend zijn. Ik vond heel lang dat ik hetero romantisch moest zijn, omdat ik niks voor vrouwen voelde en niet alleen wilde eindigen. Uiteindelijk ben ik toch op aromantisch uitgekomen, ik ben nooit ook maar in de buurt van verliefd geweest. Wel voel ik me emotioneel en instinctief aangetrokke  tot mannen. Warmte, bescherming, geborgenheid, hun meer stabiele karakter. Het is puur platonisch, maar wel duidelijk naar mannen gericht. Vrouwen kan ik esthetisch mooi vinden, maar daar blijft het bij.