Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Twijfel: is ze aseksueel of niet?

Gestart door Laurens84, oktober 27, 2015, 01:27:20 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Laurens84

Ik ben nieuw op dit forum, heb het pas sinds kort ontdekt. Het seksleven van mij en mijn vrouw is bijna geheel weg en ik heb hier steeds meer moeite mee. Officieel heeft ze nooit laten weten dat ze aseksueel is, maar ik twijfel. Als ze het is, dan zal ik het moeten accepteren of een compromis moeten sluiten. Maar als ze het niet is, dan wil ik graag zoeken naar wat het wel is. Ik zou graag met jullie willen delen waar mij twijfel vandaan komt door mijn verhaal te delen. En ik ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken.

Inmiddels zijn wij 14 jaar bij elkaar en hebben wij 3 kinderen. De eerste twee jaar verliep onze relatie op het gebied van intimiteit goed en was er aantrekkingskracht van beide kanten. We zijn elkaar eerste en enige seksuele partners, dus we hebben samen het e.e.a. leren ontdekken. Wel hadden wij wat moeite met de daad zelf, omdat dit soms nog wel eens pijn deed bij haar. Toch gebeurde er op seksueel gebied een hoop en ook vrij regelmatig. Nadat we zijn gaan samenwonen kwam ineens het hoge woord eruit: eigenlijk had ze geen plezier in onze seksuele avontuurtjes. Het lag niet aan mij, maar ze had gewoon niet zoveel zin. Omdat ik enorm van haar hou heb ik besloten om bij haar te blijven en ook trouw te blijven. Vreemdgaan of prostitutie is gewoonweg niks voor mij en ik hou ook te veel van haar om dit te kunnen doen. Wel ben ik blijven proberen om haar met enige regelmaat te verleiden, omdat ik hierin ook trouw wilde blijven aan mijzelf. Resultaat was dat we meestal een paar keer paar jaar seks hadden zonder penetratie. Omdat ik een redelijk libido heb was niet eenvoudig voor mij, maar ik wist een weg te vinden om hier mee om te gaan.

Het werd moeilijker sinds de periode dat we met kinderen bezig gingen. Tot drie keer toe had mijn vrouw wel regelmatig zin (meerdere keren per week) en dat meerdere maanden achter elkaar tot ze zwanger was. Mijn twijfel over haar aseksualiteit komt doordat ze in deze periodes zichtbaar genoot van onze seks (en het ook geen pijn meer deed) en na elke vrijpartij liet ik haar ook klaarkomen met mijn handen. Daarbij gaf ze aan het heerlijk te vinden en eigenlijk niet goed van zichzelf te begrijpen dat ze hier in andere periodes geen zin in had. Na de zwangerschap is dit eigenlijk geheel weer weg en wordt ik elke keer dat ik iets probeer (romantisch, dan wel seksueel getint) meteen weer afgewimpeld. Omdat we nu niet meer kinderen willen, heb ik het gevoel dat ik nu nooit meer seks zal hebben. Deze gedachte maakt mij verdrietig en ik merk dat ik daardoor steeds slechter in mijn vel zit. Praten gaat moeilijk, maar inmiddels zijn we wel open naar elkaar geweest. Ze blijft aangeven op zich wel te kunnen genieten als we eenmaal bezig zijn, maar ze zich er echt niet toe kan zetten.

Mijn vraag aan jullie is of het kan dat aseksualiteit tijdelijk verdwijnt door een kinderwens. En of nat worden en klaarkomen wel te rijmen valt met aseksualiteit. Voor mijn gevoel hebben wij verder een erg gelukkige relatie, maar mocht zij niet aseksueel blijken te zijn, dan vrees ik dat er ergens anders toch een probleem zit. Please help.

Koffie

Welkom. :)

Om te beginnen: de enige die kan bepalen of ze aseksueel is, is ze zelf. Weet ze van het bestaan, heeft ze de wiki gelezen, de website van de werkgroep aseksualiteit (http://www.werkgroep-aseksualiteit.org/). Kent ze Aven? Misschien staat ze er voor open om eens te kijken.

Op zich verdwijnt aseksualiteit niet als je kinderen wilt krijgen, maar de kinderwens kan het wel overschaduwen. Dus op zich zegt dat lang niet altijd iets. Ik weet uit ervaring hoe groot een kinderwens kan zijn. Dat ze (lichamelijk) van seks kan genieten en orgasmes krijgt, hoeft ook niets te zeggen over de mate waarin ze zich seksueel aangetrokken voelt.

De kern van aseksualiteit is namelijk: je niet seksueel aangetrokken voelen tot anderen. Maar dat licht niet zwart-wit. De een ervaart wel lichamelijke aantrekking (bv. wel knuffelen) en de ander heeft daar ook geen behoefte aan. En er is een grijs gebied, de gray-A's en demiseksuelen. Wie weet zou ze zich daarin kunnen herkennen.
Veel aseksuelen hebben wel behoefte aan masturberen. Het is de behoefte aan seks hebben met een ander die ontbreekt.

Maar verder is het echt aan haar/jullie om na te gaan wat die drempel is die ze nemen moet, waardoor ze geen behoefte heeft om seks te gaan hebben.

Mocht het aseksualiteit zijn, dan betekent het niet willen hebben van seks in ieder geval niet perse dat ze jou afwijst, of niet aantrekkelijk vindt. Of dat ze niet van je houdt. Het betekent dan waarschijnlijk wel dat ze seks niet ziet als bron van intimiteit en dat ze allerlei toespelingen daarop, zoals lieve romantische dingen, daarom als een bedreiging ervaart, want vroeg of laat.....

In elk geval positief dat er wel wat ruimte is om met elkaar te praten hierover, want het is een onderwerp dat je beide heel kwetsbaar maakt. Het is lastig als je daarin zo verschilt (en dan druk ik me zachtjes uit).
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Laurens84

Dank Koffie voor deze heldere reactie. Ik had ook wel het vermoeden dat er een grijs gebied zou bestaan en dat tijdelijke zin puur een uitzondering was vanwege de kinderwens. Dit is ook juist de reden dat ik het er nu extra moeilijk mee heb. Het vooruitzicht mijn vrouw misschien wel nooit meer zo te kunnen liefhebben zoals ik het zelf graag zou willen. Wat voor mij verwarrend blijft is dat als het soms lukt om haar over de drempel te krijgen, ze het wel degelijk als prettig ervaart. Ze heeft wel eens gezegd dat ik daarin misschien dan maar wat dwingender/dominanter moet zijn. Want ook al heeft ze geen zin, als we bezig zijn is het wel fijn (al komt het niet vaak voor). Een meer dwingende aanpak past echter niet zo goed bij mij. Ik heb het wel eens geprobeerd. De ene keer werkte het inderdaad, de andere keer leverde het een knallende ruzie op. Maar gezien wat ik veelal op het forum lees zou een meer dwingende/dominante aanpak toch juist averechts/niet werken? Of zie ik dit verkeerd?

Koffie

Dat zal vast heel persoonlijk zijn. Voor mij persoonlijk zou het betekenen dat we recht op het einde van ons huwelijk af zouden stormen, maar dat gaat over mij. Dwang en dan op dit gebied, nee. Dat lijkt mij erg indringend op mensen inwerken.

Ik denk dat de enige die hier iets zinnigs over kan zeggen, je vrouw is. Ik kan niet voor haar antwoorden. Allereerst zal ze dan voor zichzelf 'moeten' uitzoeken of ze aseksueel is, of dat er angsten zijn, of wat dan ook. Ik denk zelf niet dat het zinvol is om daar op een forum over te speculeren, eerlijk gezegd. Ik zou je graag de antwoorden geven, maar helaas...
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Edewecht

Hallo Laurens, welkom op het forum!
Jij en Koffie hebben al heel wat uitgewisseld, en ik heb daar weinig aan toe te voegen.

Wel dit: ikzelf heb geen ervaring in relaties, maar wat andere forumleden vaak antwoorden op een vraag als de jouwe: praten, praten, praten. Je schrijft: "Praten gaat moeilijk, maar inmiddels zijn we wel open naar elkaar geweest."
Ik denk dat communicatie nog belangrijker is op dit moment dan op één lijn te komen over je behoeftes/verlangens. (Sorry als dit te makkelijk overkomt...)
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Laurens84

Het is mij inmiddels wel duidelijk geworden dat praten het belangrijkste is. Maar wel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Er blijft een soort van ongemakkelijkheid of gene rondom het onderwerp hangen. Bij ons van beide kanten. Hebben anderen dat gevoel ook? En hoe stap je daar overheen? Hoe vaak praten jullie hier bijvoorbeeld over? Bij ons is echt over het onderwerp praten slechts enkele keren geweest de afgelopen jaren. Dat is te weinig. Maar elke dag gaat denk ik ook niet helpen?

Koffie

Ik heb geen partner, dus ik praat er eigenlijk nooit over. Toen ik nog wel een partner had, vooral met een waarbij erotiek juist het enige was dat hem het gevoel kon geven 'verbonden' te zijn, was het wel een gespreksonderwerp, maar werd mijn kant van de zaak alleen afgedaan als iets dat opgelost moest worden. En dan ook gog 'plop'. Zo noemde hij het. Het moest 'plop' worden opgelost. Dus van echt een gesprek, van uitwisseling, van samen, was geen sprake.

ja, het is een ongemakkelijk onderwerp, het maakt je allebei kwetsbaar, het gaat niet over spruitjes.... communicatie is wel het belangrijkste, maar het is ook het allermoeilijkste en het lukt ook vaak niet. Elke dag heeft ook gene zin, dan komt er een enorme druk op te liggen.

Maar het toch nog eens ter sprake brengen en vragen of ze zich zou willen verdiepen in aseksualiteit, kan een aanzet zijn. Als de situatie inmiddels niet al zo gevoelig ligt dat ze meteen in de verdediging gaat, dat kan ik niet beoordelen.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Jump 75

He Laurens,
Hierzo ongeveer hetzelfde verhaal als bij jou...
Echter sinds de serie divorce hebben we wel beide een vermoeden dat ze aseksueel is. We hebben dit ook besproken samen een week of twee geleden.. We sukkelen dus ook al bijna 21 jaar op deze manier en ook hier had ik het idee dat ze gewoon een heel laag libido had. In de begin jaren ook vaker gevreen en inderdaad met de kids ook maar dat was tot twee keer toe direct raak... Bijna gelijk na de kids 14 jaar geleden gebeurde er nog maar maximaal 3 x per jaar iets.. Nu we een en ander hebben besproken ben ik ook gaan denken over de keren dt we seks hadden het ging bij ons altijd moeizaam en ze was bijna altijd droog en het deed ook altijd wel pijn denk ik. Ook hier hebben we dus wel vaker gevreeen zonder penetratie dus handmatig of met de onderbroek nog aan ( kllinkt stom hé). Ik heb sterk het idee ze het op die manier achteraf gezien wellicht wel fijner vond omdat ze dan die pijn niet had, maarja ik wilde altijd toch meer en de kleding moest helamaal uit en ja ik wilde ook penetratie... Ik kan mijn vriendin niet helemaal plaatsen als aseksueel ze is super romantisch in ieder geval houd van massages en knuffels alleen seks is niet haar ding. Nu denk ik wel vaker dat het logisch is dat ze geen zin meer heeft omdat er een blokkade is ontstaan omdat het altijd pijn deed bij het vrijen, ik heb hier ook veel over gelezen en dat kan dus ook een oorzaak zijn.  We hebben eigenlijk afgesproken dat we voorlopig ff zonder seks en de druk daarvan verder gaan hier sta ik ook wel achter want ook ikzelf werd er gek van om de hele tijd te hopen op seks en die manier van intimiteit.. Mocht ze weer een een toenadering doen dan ga ik in ieder geval heel rustig met haar vrijen en met ondergoed nog aan en zeker zonder penetratie wellicht veranderd er dn iets en hebben we iets waar we op kunnen bouwen.. Want op het moment denk ik dat er bij ons beide geen definitieve stempel is voor aseksueel zijn van haar of dat er zoals je zegt misschien wel wqt anders kan zijn...
Tot slot leuk dat ik je hier tref wellicht kunnen we elkaar op de hoogte houden 😃😃

silver6471

#8
verwijderd door gebruiker.