alleen door het leven

[Bee]

Hey,

Een leuke site is www.asexualitic.com. Daar vind je aseksuelen van zowat alle nationaliteiten. Maar spijtig genoeg zijn er zeer weinig Belgen en Nederlanders te vinden. Ik zit al een tijdje op deze site en hoop er ooit eens aseksuelen van een beetje dichterbij op tegen te komen.

Groetjes,
Phoebe

[Gabrielle]

Ja, die was ik ook al tegengekomen.

Mochten er avontuurlijke platonici onder ons zijn: https://www.platonicpartners.co.uk/platonic_love.php

[petra1963]

Nog nooit tegen gekomen, die website ! Eens gaan bekijken !

[Jeste]

Het is wel een late reactie op dit onderwerp, maar ja, het is pas sinds kort dat ik lid ben geworden en nu lees ik het één en ander hier op het forum.
Wat Peter1963 schrijft, daar heeft hij helemaal gelijk in. Als je niet het gevoel hebt om in een huisje-boompje-beestje leven te passen, dan zijn er ook andere manieren van leven. En er zijn toch nog aardig wat mensen, van alle leeftijden, die daar ook zo over denken. Soms wel moeilijk te vinden, maar ze zijn er. Zeker in zo'n woon-werkpand vind je dat soort mensen. Het is in ieder geval een goede basis voor een sociale structuur. Dan hoef je nog niet eens in een woongemeenschap te wonen. Ook als je bij zo'n soort organisatie betrokken bent is het een goede manier om sociale contacten op te doen.
Al vele jaren ben ik betrokken bij een woon-werkpand hier in de buurt. De laatste tijd wel minder, maar zo nu en zo dan doe ik nog wel eens wat. Het is nu ook wat anders geworden, omdat het pand (een gekraakte gasfabriek) gesloopt is en de organisatie is verhuisd naar een nieuw pand. Dat wordt iets anders, omdat de woonruimte er niet meer is. Alleen een kringloopwinkel met een werkplaats en een bar waar ook bands kunnen spelen.
De behoefte om in zo'n gemeenschap te wonen heb ik nooit gehad. Liever alleen in m'n flat (gelukkig wel in een rustige buurt met veel groen en een groot balkon). Maar omdat ik wel bij zo'n gemeenschap betrokken was leerde ik allerlei mensen kennen en dan vooral mensen die buiten het huisje-boompje-beestje vallen. Zeer regelmatig verdwijnen sommige mensen uit het zicht, vaak omdat ze een vaste relatie krijgen (en kinderen), maar er komen er ook weer nieuwe bij. In dat circuit van creatievelingen, idealisten, natuurliefhebbers gaat dat vrij makkelijk.
Wel is het voor mij zo dat ik niet echt op zoek ben naar één persoon die alles voor mij betekend. Dat kunnen er meer zijn en dat kan ook wel eens wisselen.
Misschien is dat voor jou anders, Sismo, maar wellicht is het wat voor jou om dat soort dingen op te gaan zoeken. Je hoeft niet meteen midden in een woon-werkgemeenschap te zitten, omdat je er woont. Je kan er ook bij betrokken zijn. Je bent iemand die creatief is, met je fotografie. Het past dus wel bij je. Binnenkort in de nazomer en aan het begin van de herfst zijn er weer allerlei open atelierdagen. Misschien wel bij jou in de buurt. Dat kan een goede manier zijn om met dat wereldje kennis te maken.

[Sismo]

  Ik begon dit onderwerp met "ik ben nu 35..." Inmiddels al 38 (en een half)!
Het is wel grappig waar je over schrijft, wetende dat de jongen die ik pas heb leren kennen juist heel actief is (geweest?) in alternatieve "omgeving". Het is wel iest wat me aantrekt, altijd al, maar ik voel me ook juist erg onzeker in zo'n circuit. Heb dan het idee dat juist die mensen een uitgesproken mening hebben (en ik vind het nogal eens moeilijk om mijn mening te vormen), die mensen zijn supercreatief (en ik ben dat eigenlijk nu pas aan het ontwikkelen). Toen ik die jongen leerde kennen, ging dat ook meteen door me heen (hij kent vast zwermen mensen die enorm creatief zijn en hun mening klaar hebben als ik daar aan kom zetten als soort burgertrutje), maar gelukkig kon ik ook denken....hij zet ook niet zomaar een advertentie op Lexa, hij kan dus niet vinden wie hij zoekt in zijn vriendenkring en misschien vind hij mij als "burgertrutje" wel reuze-interesant! 
Al met al zit er wel een grote kans in dat ik samen met hem deze "wereld" ga betreden en zo meer mensen ontmoet die geen "huisje-boompje-beestje"-wensen hebben.
Leuk dat je dit onderwerp nog eens naar boven haalde! 

[Jeste]

Leuk dat je op die manier een binnenkomer hebt in dat wereldje. Dat je schreef : "maar ik voel me ook juist erg onzeker in zo'n circuit. Heb dan het idee dat juist die mensen een uitgesproken mening hebben (en ik vind het nogal eens moeilijk om mijn mening te vormen)" kan ik wel begrijpen, want dat idee heb ik vaak ook. Met sommige meningen ben ik het dan ook niet altijd eens, want daar ben ik te realistisch voor. Daarom is het wel prettig om niet helemaal in dat circuit te zitten. Een beetje afstand houden op z'n tijd kan geen kwaad.

[Sismo]

Het wordt wel steeds belangrijker, lijkt het, dat ik meer mensen leer kennen die geen huisje-boopje-beestje -wensen hebben. Zelfs vrienden die een stuk jonger zijn krijgen nu kinderen...(begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend blij voor ze, maar weet ook dat de vriendschap zal veranderen). Maargoed..."vriendje" zit nu in Moldavië, op werkvakantie, dus ik moet nog even geduld hebben! 

[Ienepien]

Inderdaad, de vriendschap moet wel stevig genoeg zijn, om in stand te blijven, als de 'ander' een huisje-boompje-beestje- mens is, en jij niet. Uiteraard gaat het dan verwateren. Je interesses, en denkvermogen zijn dan toch vooral gefocusd of die 'hbb'- dingen.
En iemand die dat (bewust of onbewust) niet heeft, kan over 'dat soort dingen' dan niet meepraten.

[Sismo]

Toch heb ik wel vriendschappen behouden hoor. Ze veranderen alleen wel sterk.

[Ienepien]

Dat is mooi. En een teken, dat het stevige vriendschappen zijn.

[Sismo]

Ja, dat is wel zo. de meesten ken ik vanuit mijn studententijd (studie- of huisgenoten).

[johan]

Hallo Sismo, ik bump dit topic na lange tijd omdat ik mij als leeftijdsgenoot (37 jaar) herken in je "alleen zijn". Ook nog steeds gelukkig single?

[Sismo]

Hoi Johan, ik ben inderdaad nog single. Soms gelukkig, soms niet  . Inmiddels wel bijna 40....

[myra]

en ik herken me ook nog steeds in dit topic Inmiddels woon ik al bijna vier jaar alleen... meestal ben ik een tevreden single... Ik ben niet op zoek naar relaties. Meestal waren ze een bron van spanning voor me. Al steken af en toe wel eens gevoelens van eenzaamheid de kop op, vooral als ik veel geconfronteerd wordt met collega's met hun gezinsleven....zoals Peter hierboven (een tijdje geleden) aanhaalde.

[AceVentura]

Ook ik herken me hier in. Voordat ik van aseksualiteit gehoord had gaf ik vaak aan een "eeuwige vrijgezel" te zijn. Ik heb vrij lang bij m'n ouders gewoond en ben inmiddels meer dan 5 jaar alleen. Op zich vind ik het allemaal wel prima zo, ik vermaak me prima en hoef bijna nergens rekening mee te houden.
De enige momenten waarop ik een relatie het meeste mis is bij belangrijke besluiten, wat ik dan mis is de mogelijkheid om met iemand te overleggen, iemand die je situatie volledig kent en kan je kan adviseren. Het gaat dan om keuzes waar je langere tijd de gevolgen van merkt (bijvoorbeeld een andere baan) of grote financiele gevolgen (hypotheek, auto, enz). Ik ben van mezelf nogal een twijfelaar en kan vaak een zetje in de rug goed gebruiken