freut

[littlefanny]

Freud, jawel, maar freut klinkt leuker.
met filosofie heb ik het net gehad over Freud zijn theorie met de onderdrukte driften waarvan de belangrijkste waren: De seksuele en die aggressieve. Zonder de dromen en onze cultuur zou het een oorlog van allen tegen allen (plato als ik me niet vergis) en een giga-orgie zijn. Waar zouden wij ons in dat geval bevinden? Hoe zit het met onze (ontbrekende?) seksuele driften?
Mama zegt dat je bij holebi's kunt aantonen in de hersenen dat ze anders zijn, weet iemand of dat ook kan bij aseksuelen?

[Ereinion]

Ik heb geen idee 

(Nu vraag ik me af, wat zouden ze eerst doen; seks of moord. Waarschijnlijk zaten wij in dat geval nog steeds achter de computer)

Nee, sorry, ik heb echt geen idee. Misschien kan iemand anders je vraag serieus beantwoorden.

[ChibiFirli]

Het is mogelijk dat het aan te tonen valt, maar ik heb nog niet gehoord van onderzoek ernaar. Dus weet ik niet of iemand het zelfs al maar onderzocht heeft, dus zeker niet of iemand het weet.

[Jovi_Hobbes]

Zonder de dromen en onze cultuur zou het een oorlog van allen tegen allen (plato als ik me niet vergis) en een giga-orgie zijn. Waar zouden wij ons in dat geval bevinden? Hoe zit het met onze (ontbrekende?) seksuele driften?

Goeie vraag, maar een antwoord heb ik er niet op. Ik denk dat Freud iets te gefixeerd was op seksuele driften en een aantal dingen heeft gemist, maar ja in zijn tijd was hij wel vernieuwend.

Mama zegt dat je bij holebi's kunt aantonen in de hersenen dat ze anders zijn, weet iemand of dat ook kan bij aseksuelen?

is dat echt zo?

(Nu vraag ik me af, wat zouden ze eerst doen; seks of moord.

Ik hoop de seks, anders word het een necrofiele orgie 

[myra]

Ik denk dat Freud zou zeggen dat wij een seksuele aversie hebben en onze seksuele driften verdringen. Wss hebben wij dan een veel te controlerend uber-ich (super-ego) dat die driften niet in ons bewustzijn toelaat. Voor Freud waren ALLE mensen seksuele wezens, hij zou nooit in aseksualiteit geloofd hebben.

[ThirdMagus]

Aber ich bin auch über ja (Ander type ego ) Freud had een aantal hele goeie ideëen, maar was idd een beetje te gefocused op sex...

[Tempesta]

Mama zegt dat je bij holebi's kunt aantonen in de hersenen dat ze anders zijn, weet iemand of dat ook kan bij aseksuelen?

Ik hoor wel erg vaak geruchten over een laag testosterongehalte bij aseksuelen. Ik weet alleen niet of dat daadwerkelijk onderzocht is of afgeleid van mensen met een problematisch laag libido die weinig testosteron hadden.

Verder zou ik het niet weten, volgens mij is dat helemaal niet onderzocht (nog).

[Sammy]

Mama zegt dat je bij holebi's kunt aantonen in de hersenen dat ze anders zijn, weet iemand of dat ook kan bij aseksuelen?

Franks homoseksualiteit is niet Barts homoseksualiteit. Mariekes homoseksualiteit is niet Wiske haar homoseksualiteit. Ik geloof niet dat er één vaste formule bestaat om homoseksualiteit of andere geaardheden mee samen te vatten. Sommige mensen blijken een soort voortbestemde geaardheid te ontwikkelen no matter what happens, 'hard-wired', bij anderen spelen seksueel geladen gebeurtenissen van vroeger een grote rol, bij sommigen lijkt het eerder een symbolische uiting van onderdrukte gevoelens, anderen pakken wat voor het rapen ligt, of een combinatie van al het voorgaande, of iets totaal anders.
Hetzelfde voor aseksualiteit: mijn aseksualiteit is niet jouw aseksualiteit. Misschien heb jij iets (of iets niet) in je hersenen, en zit er bij mij een relatief zeldzaam psychologisch mechanisme in m'n geest. Of - meer waarschijnlijk - ergens tussenin, ergens in het spectrum opgespannen tussen biologie en psychologie (en dan nog is't een sterk versimpelde voorstelling).

Hoe zit het met onze (ontbrekende?) seksuele driften?

Kritiek dat ie teveel op seks is gefixeerd, is onzin. Freud bedoelde iets anders met seksuele driften dan wij ons erbij voorstellen, veel algemener. 'Seks' is Freuds bewoording voor algemene menselijke motivationele principes, _waaronder_ seks in de huis-tuin-en-keuken betekenis.

Maar Freud zou het inderdaad op verdringing hebben gegooid, ja, wat natuurlijk maar één van de vele mogelijke factoren/oorzaken is.

[ThirdMagus]

Ach so, kijk nu begin ik 'm al ietwat beter te snappen. Bedankt voor de uitleg Sammy!

[Willem]

EVEN DEZE REFERENTIE VOOR WIE NOG STEEDS één ENKELE IOTA GELOOFT VAN FREUDS "WETENSCHAP":
(Bij mij ligt die man al ongeveer 20 jaar waar hij moet liggen: in de vuilnisbak) 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


De Weense kwakzalver, boekbespreking

Han Israëls' boek: "De Weense kwakzalver" (Honderd jaar Freud en de Freudianen). Uitgeverij Bert Bakker, 1999 ISBN: 90-351-2069-8

Freud op de pijnbank
De leugen ontmaskerd

Sigmund Freud Freud was een leugenaar. De weinige feiten die hij aandroeg om zijn pseudowetenschappelijke constructies te staven waren verzonnen of gemanipuleerd. Zijn beweringen zijn onbetrouwbaar. De manier waarop hij patiënten behandelde was onethisch. Kortom: Freud was een kwakzalver. Dat is de enige mogelijke conclusie na het lezen van Han Israëls' De Weense kwakzalver.

Weense kwakzalver picVoor een figuur die door velen als een groot wetenschapper beschouwd wordt (in één rijtje met Newton, Darwin en Einstein) en wiens leer op de universiteiten nog steeds onderwezen wordt, lijkt dat een erg zwaar verdict. Maar als je Israëls¹ argumenten en bewijzen doorneemt, besef je dat diens gedrevenheid om Freud te ontmaskeren alleen maar terecht kan genoemd worden. Bovendien, hij valt Freud niet aan. Hij bestudeert en analyseert het werk van de man uit Wenen. De conclusies moet je zelf trekken. En die zijn niet mals. Daarom worden psychoanalytici ook woest van Israëls¹ werk. Israëls is historicus en legt zich toe op de geschiedenis van de psychologie. Een van zijn specialiteiten is het minutieus uitpluizen van het werk van Sigmund Freud. Hij is in ons taalgebied een van de zeldzame onderzoekers die Freuds teksten kritisch analyseert en Freud op zijn plaats kan zetten op basis van zeer grondige literatuurstudie. Internationaal hoort hij thuis in het rijtje Crews en Webster. Israëls vertelt misschien niet veel nieuws voor Freud-critici, maar zijn toegankelijke verhaal verdient ruime aandacht, zeker ook bij mensen die in Freud een belangrijk denker of onderzoeker zien.

Want wat blijkt? Freud heeft meer dan eens, je zou soms gaan denken systematisch, de werkelijkheid geweld aangedaan. Hij heeft feiten verzwegen of verdraaid, hij heeft alleenstaande gevallen opgeblazen tot iets wat leek op een bewezen theorie, hij heeft gelogen en gemanipuleerd om vermeende feiten in zijn denkkader te doen passen. Op die manier had hij natuurlijk altijd gelijk. Als je de voorbeelden van dit Freudiaanse gedrag leest, denk je eerst dat het niet waar kan zijn. De feiten die Israëls op een rijtje zet zijn heel overtuigend, en ze tarten elke verbeelding. Het graafwerk dat hij levert is zo degelijk dat je echt wel tot de conclusie moet komen dat Freud een charlatan en een bedrieger is geweest.
Anna O. is een van Freuds beroemdste patiënten. Zij werd niet echt door hem behandeld, maar door zijn leermeester Breuer. Die had in 1880 al een praatkuur uitgedacht waarmee hij de vrouw behandelde. Freud was daar zo van onder de indruk dat hij er samen met Breuer een boek over schreef. Daarin vertellen ze hoe succesrijk de behandeling wel was geweest. Freud heeft steeds in zijn officiële geschriften beweerd dat ze genezen was en na de behandeling op vakantie was vertrokken. Freud beschouwt deze casus ook zowat als het startpunt van de psychoanalyse. In werkelijkheid kwam aan de behandeling van Anna O. een einde omdat zij moest worden opgenomen in een gekkenhuis. De ware identiteit van Anna O. werd jaren later bekend. Zij heette Bertha Pappenheim, was een joodse activiste die streed tegen de vrouwenhandel en een tehuis voor gevallen meisjes leidde. Zo weten wij ook dat ze de psychoanalyse beschreef als een tweesnijdend zwaard en dat zij zich verzette tegen het gebruik ervan. Freud zelf heeft haar behandeling echter altijd voorgesteld als een geweldig therapeutisch succes, terwijl hij goed genoeg wist dat het dat niet was. Wat uitvoerig blijkt uit zijn privé-correspondentie. Ook de Wolvenman - een andere beroemde patiënt van Freud - was op 80-jarige leeftijd nog steeds dezelfde dwangneuroticus die hij bij aanvang van de therapie was. Ook hij werd opgevoerd door Freud als een bewijs voor het succes van zijn methode. Freud gaat niet alleen uit van oncontroleerbare, alleenstaande en dus statistisch nietszeggende gevallen, zijn verslag van die vermeende feiten blijkt bovendien niet eens te kloppen met de werkelijkheid. Al die wonderbaarlijke genezingen blijken dus niet meer te zijn dan psychoanalytische sprookjes.

Op een bepaald moment ging Freud een samenwerking aan met de Berlijnse arts en chirurg Fliess. Zij geloofden dat masturbatie kan leiden tot blijvende schade aan de geslachtsorganen en voor het verhelpen van die schade beschikte Fliess over een revolutionaire methode: een operatie aan de neus. De jonge Emma Eckstein was een patiënte van Freud en kwam op die manier op de operatietafel van Fliess terecht. Fliess vergat een halve rol verbandgaas in de wonde en dat leidde tot een onverkwikkelijke ontsteking en een wonde die maar niet genas. Bloedingen bleven regelmatig optreden; op een bepaald moment bloedde Eckstein zelfs bijna dood. In brieven schreef Freud dat die bloedingen het gevolg waren van een onbewust verlangen ("wensbloedingen") van deze patiënte. (En niet het gevolg van een kunstfout van de neuschirurg, die op die manier vrijgepleit was van schuld.) De correspondentie tussen Freud en Fliess werd gepubliceerd door Freuds dochter Anna in 1950. Daarin had zij echter grondig de schaar gezet zoals bleek toen de Freud-afvallige Jeffrey Masson ze in 1985 in ongekuiste versie publiceerde. Bezwarende of ongepaste opmerkingen van Freud waren er door zijn dochter netjes uit weggelaten.

Deze feiten zijn niet ruim bekend. Ook niet, en dat is verwonderlijk, bij mensen die de psychoanalyse bestuderen of bedrijven. Dat is ook niet toevallig. Dit soort feiten wordt stelselmatig door de psychoanalytici geheim gehouden. Soms denk je dat ze het gewoon niet willen weten. Om hun eigen terminologie te gebruiken: ze verdringen de waarheid over hun eigen leer.
Grote stukken van Freuds geschriften zitten trouwens opgeborgen in het Freudarchief waaruit de laatste stukken pas binnen honderd jaar beschikbaar komen (het laatste in 2102). Als er al eens iets uit vrij komt, blijkt het in tegenspraak te zijn met de mooie officiële verhalen van Freud zelf. Gelet op het vernietigend vermogen van wat uit de archieven wordt opgedolven, is het niet verwonderlijk dat de psychoanalytici dit alles liever geheim willen houden.

Het speurwerk van Israëls in Freuds geschriften toont aan dat allerhande compromitterende passages verwijderd werden. Freuds verslaving aan cocaïne werd weggemoffeld. De zinnen verdwijnen waarin hij (die niet veel klanten had en dus ook niet bemiddeld was) een nieuwe patiënte beschrijft als Oeen goudvis¹ of waarin hij zegt Ogeld is lachgas voor mij¹. Een hele brief werd weggelaten waarin hij schrijft: "Mevrouw M. is welkom; als zij geld en geduld meeneemt zullen wij een mooie analyse van haar maken. Als er daarbij nog een therapie voor haar overschiet, dan kan ook zij tevreden zijn." Freud moest als serieus arts worden voorgesteld, dus uit een andere brief verdween "ik slaap tijdens de middaganalyse." In weer een andere brief sneuvelt de zinsnede "ik heb juist een dame in hypnose voor mij liggen en kan daarom rustig verderschrijven". Freud deed aan multi-tasking door tegelijkertijd zijn briefwisseling en zijn patiënten te beheren.
Freud wordt dus door zijn volgelingen en archiefbeheerders de das omgedaan. In al deze gevallen gaat het echter om feiten die zich in de beslotenheid van de therapeutische situatie afgespeeld hebben en waar we verder geen objectief materiaal voorhanden hebben. De freudianen gebruiken dat als argument om de kritiek te neutraliseren. Maar dat nepargument gaat helemaal niet meer op als Freud zich baseert op publiek materiaal.

Zijn analyses van de gevallen Mozes, Dostojevski of Leonardo Da Vinci zijn nauwgezet bestudeerd, omdat daar Freuds uitgangsmateriaal wel voor iedereen beschikbaar is. En ook daar blijkt dat hij de feiten naar zijn hand zet. Het geval Da Vinci (latent homoseksueel volgens Freud) is tekenend. Freud baseert zijn analyse op een enkele spaarzame autobiografische passage van Da Vinci. Daarin komt een herinnering voor aan een wouw. Freud gebruikt een Duitse vertaling van het Italiaanse origineel waarin de wouw foutief als een gier vertaald is. De gier stond in het oude Egypte symbool voor de moeder. Dat is Ogefundenes Fressen¹ voor iemand die voortdurend in de weer is met moederbindingen. Freuds analyse van Da Vinci is dus gebaseerd op een foute vertaling. Voorstanders verdedigen Freud met de bewering dat Freud geen weet had van die verkeerde vertaling. Israëls heeft Freuds boekenkast ondersteboven gekeerd en heeft daarbij Duitse vertalingen van Da Vinci¹s originele tekst gevonden waarin de wouw juist vertaald werd en waarin die passages bovendien door Freud eigenhandig waren aangestreept. Freud wist dus heel goed dat hij uitging van een foute vertaling en dat heel zijn verhaal niet meer was dan een vergezocht verzinsel. Toch kwam hij nooit op zijn beweringen terug.

Israëls speurtocht door de archieven van Freud is ontluisterend. Freud graaft zijn eigen graf, je staat er bij en je kijkt er naar. De freudianen doen er nog een schepje bovenop door heel sektarisch om te springen met de feiten en in het spoor van hun voorganger de waarheid geweld aan te doen. Dat is wat Israëls haarfijn analyseert. Daarbij bewaart hij een grote intellectuele distantie. Hij gaat nooit schelden of onder de gordel slaan. De feiten die hij op tafel legt zijn hallucinant genoeg, daar hoeft verder geen kwaadheid meer bij. Je begint begrip en waardering te krijgen voor de hardnekkigheid waarmee Israëls te werk gaat. Als je ziet wat hij aan het licht brengt is die vasthoudendheid niet verwonderlijk. De stroom kritische geluiden over Freud en de psychoanalyse lijkt de laatste tijd niet te stoppen. Is Freud het zoveelste slachtoffer van de populaire trend om grote figuren met terugwerkende kracht van hun voetstuk te halen? Ook Gandhi, Churchill, Picasso, Mitterand of recent Kohl bleken toch niet zo goed en rechtschapen te zijn als de geschiedenislessen hadden doen geloven. Volgens psychoanalytici (en zij kunnen het weten) is het afvallen van Freud een afrekening met de vaderfiguur. Jammer genoeg is er meer aan de hand. Zolang het over politici of kunstenaars gaat hebben de kleine kantjes van de mens verder weinig belang. Iedereen mag wel eens liegen, straffe verhalen vertellen of onbeleefd zijn. We zijn geen heiligen. Maar in het geval van Freud gaat het om beweringen en uitspraken die meer pretentie hebben. De psychoanalyse meent een theorie te zijn over het functioneren van de menselijke psyche en/of een therapievorm waarmee zieke mensen kunnen genezen worden. Deze pseudo-theorie wordt - ondermeer op basis van de feitenvervalsing van Freud en de zijnen - nog steeds onder een mom van wetenschappelijkheid op de universiteiten onderwezen. En het verleent academisch gewicht aan een nog steeds groeiende hoeveelheid postmoderne prietpraat.

Boeken zoals die van Israëls maken echter duidelijk dat het om pseudowetenschappelijke kwakzalverij gaat. En daarover valt misschien veel interessants te zeggen, maar het blijft kwakzalverij. Freud was misschien historisch gezien een invloedrijk figuur, maar het blijft een kwakzalver. De feiten (die hij overigens zelf gecreëerd heeft) laten daarover geen twijfel bestaan.


Door Geerdt Magiels

Titel : De Weense kwakzalver.
Auteur : Han Israëls.

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[Willem]

Er zijn nog wel tienduizenden therapeuten die hem geloven, en verder onnoemelijk veel schade aanrichten...
Wat NOG erger is: die nonsense wordt nog steeds aan veel universiteiten voor waar gesleten.
De historische vermelding mag er zijn, maar dan is het voor mij :  STOP !
(Historische vermelding, omdat in de geschiedenis ook alle dwalingen, én bedrog mogen gekend zijn)

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[Willem]

Het enige waar we Freud een pluspuntje kunnen geven, is dat hij in ZIJN tijdperk, een aantal vragen opende, die nog niet gesteld waren.
Hij heeft ze echter met gevaarlijke fantasie opgevuld...

[Zonnekind]

Wel, ik moet zeggen dat ik best wel geschrokken ben dit allemaal te lezen. Ben ik zo naïef? Ik heb zowel in het middelbaar als in de hogeschool in de lessen psychologie veel over Freud gehoord en moeten leren. Ik vond hem geweldig... Het is moeilijk om dan ineens te geloven wat je allemaal over hem schrijft, maar het doet me in ieder geval wel sterk nadenken. Ik denk dat ik dat boek eens ga opzoeken... Ik blijf er wel bij dat hij enkele goeie punten heeft ontdekt of verzonnen, dat maakt al niet uit. Er zijn enkele punten die hij zegt die ik best wel kon gebruiken in mijn korte loopbaan als leerkracht maar ook nu als opvoedster. Kvind het straf wat ik hier gelezen heb, ja, kben er echt wel ff ni goe van. Het lijkt wel alsof Freud mijn absolute idool was hihi, nee hoor. Kvind het wel super interessant. Bedankt voor dit hele verhaal! Het maakt mij weer een beetje wijzer. (En dat om kwart na 2 's nachts... )