Vreemdgaan, jaloezie, en open relaties.

[Sam]

Hier miste ik een topic over, dus maakt ik er even één. Voor alleen aseksueel-seksueel of aseksueel-aseksueel relaties:
Wat is voor jullie vreemdgaan?
Over de aseksueel:  Als een relatie niet om de lichamelijkheid gaat, wanneer ga je dan vreemd? Waar ligt dan de grens tussen een goede vriend en een partner?
Over de seksueel: Als je toch geen seks hebt met je partner, waarom maakt het dan uit of hij het met een ander doet? Gaat het er om dat hij/zij dan van een ander zou kunnen gaan houden?
Daarbij:'wat vinden jullie van open relaties?

Even mijn eigen verhaal erbij. In mijn laatste relatie (voor wie het nog niet wist: die is voorbij) viel het me op dat mijn vriend nogal snel jaloers was. Dat had ik niet verwacht, want ik wilde niet eens met hem naar bed, laat staan met een ander! Maar omdat onze relatie dus veel op een hechte vriendschap leek zag hij al mijn andere hechte vriendschappen met mannen als concurrenten. En ik moet toegeven dat ik zelf ook merk dat de grens dun is. Als ik een mannelijke vriend een knuffel gaf dacht ik daarna toch 'wacht eens, zou ik dat ook doen met mijn vriend erbij?'. Mijn trouwheid in de relatie was dus een lastig punt.
Daat tegenover stond dat ik vreemdgenoeg helemaal geen enkele jaloezie voelde. Pratende over aseksualiteit-seksualiteit hebben we er rustig over gesproken dat als hij ooit echt seks wou, hij dat wel ergens anders mocht halen. Dat vond ik eigenlijk nooit een eng idee. Dat is nooit gebeurd dus ik weet niet hoe ik me zou voelen als het werkelijk gebeurde, maar het is toch vreemd dat ik dat helemaal geen afstotelijk idee vond.
edit: ik heb hier nog even over nagedacht en ik heb een theorie. Mijn vriend was duidelijk jaloers omdat hij in de relatie geen seks als bewijs had dat ik veel voor hem voelde, terwijl ik in zijn toch regelmatig terugkomende versier pogingen meer dan genoeg bewijs had dat hij mij interressant vond, misschien wel TE interessant. logisch?

Hoe denken jullie erover? Ben je wel eens bang dat je seksuele partner vreemdgaat omdat hij thuis niks of niet genoeg seks krijgt?

[Ienepien]

Bij mij speelt dat niet, omdat we heel monogaam zijn allebei, en wél sex hebben.
Maar jaloers is mijn man wél. Als ik een beetje te lang, of te innig ben met een andere man (voor mij zonder bijbedoelingen) dan is hij toch wel heel bezitterig, en haalt me daar weg.

[Ereinion]

Vreemdgaan is als het achter mijn rug om zou gebeuren.

Ik had in een ander topic al gezegd dat ik niet zou weten of ik toe zou staan als mijn vriend een minares zou willen. Ik kan het wel begrijpen, maar ik weet niet of ik me er prettig bij zou vinden. Ik denk inderdaad om de angst dat hij haar steeds leuker zou vinden en verliefd wordt. Wat als hij iemand tegen zou komen waarmee het net zo goed klikt als met mij, maar daar wel 'normale' seks heeft? Dus ja, ik ben wel jaloers, vanuit diezelfde angst.

Over de scheidslijn kan ik je niet veel vertellen. Ik beschouw weinig mensen echt als mijn vrienden, terwijl anderen met eenzelfde band dat wel zouden doen. Voor mij is mijn vriend dus wel heel speciaal en de concurentie vriend - partner minder aanwezig.

[petra1963]

Mooi thema. Ik regeer hier nog op. Ik heb vroeger ook in zo'n situatie gezeten ( ik als asexueel met mijn toenmalige vriend). Was best ingewikkeld. Maar dat verhaal komt later nog.

[Jovi_Hobbes]

Het is soms inderdaad moeilijk om een verschil aan te geven tussen een hele goede vriendschap en een aseksuele relatie. Voor mij zou het verschil liggen op het lichamelijke vlak (meer aanrakingen, knuffels etc.) en op het emotionele vlak: het delen van gedachten en gevoelens met elkaar. Ik kan erg gesloten zijn en laat niet zomaar mensen toe in mijn wereld, die mensen moeten dan wel heel speciaal zijn.

Ik zou zoenen of seks met een ander zeker zien als vreemdgaan, maar ik denk eigenlijk dat iemand al vreemdgaat zodra die persoon verliefd wordt op een ander. Of dat altijd een reden is om de relatie te beeindigen weet ik niet, maar voor mijn gevoel hoeft er niet per se iets lichamelijks te gebeuren om vreemd te gaan.

[Sam]

Verliefd worden als vreemdgaan? Moeilijk....   Je gevoelens kun je niet altijd kiezen. Dan is vreemdgaan eigenlijk helemaal geen vrije keuze. Wellicht is vreemdgaan iedere stap die je onderneemt vanuit die verliefdheid? Al is het maar bewust even gaan kletsen met die persoon omdat je hem wilt zien. 

Tot nu toe heb ik een duidelijke lijn voor ogen: doe je iets met iemand dat je niet zou doen met je vriend erbij of waarvan je niet wil dat je vriend het weet, dan is het vreemdgaan.

[Ereinion]

Ik denk dat het inderdaad voor mij ook zoiets is.

[Ienepien]

Misschien vanuit het asexuele oogpunt wél. Maar je kan een platonische liefde met een ander hebben. Vinden jullie dat ook vreemdgaan, als je alleen maar elkaar een knuffel geeft (niet zoenen, dus) zonder dat je eigen partner er vanaf weet?

[Sam]

Als je niet wilt dat de partner het weet, of die platonische liefde niet zou kunnen knuffelen waar je partner bij is, ja, dan is het eigenlijk toch wel een beetje vreemdgaan denk. Iemand in de relatie is dan niet eerlijk, en eerlijkheid is toch het aller belangrijkste. Niet eerlijk zijn over je relaties met anderen, dat is eigenlijk de kern van vreemdgaan, lijkt mij.

[Ereinion]

daar kan ik me wel in vinden.

[Ienepien]

Oeps, dan ben ik dus vreemd geweest.

[Ereinion]

Maar misschien is je man het helemaal niet met Sam en mij eens. 

[Ienepien]

Nee, hij weet ervan, maar is er nooit bij (geweest). Het is onderdeel van waarom ik nu anti-zelfmoordpillen slik. 

[Sam]

anti-zeldmoord pillen? ienepien toch!      knuffel? 

Als hij er van weet zou ik het geen vreemdgaan noemen, dat is toch niet stiekem of oneerlijk?
Overigens zijn er ook in vreemdgaan gradaties, tussen een heel klein beetje vreemd gaan en heel erg vreemdgaan zit een gevaarlijk grijs gebied.

[Jovi_Hobbes]

Inderdaad, en er spelen natuurlijk heel veel dingen omheen. Het leven is nooit zwart-wit, dat is altijd lastig bij het discussiëren over dit soort theoretische vragen. Iedereen heeft er wel ideëen over maar als iets echt gebeurt weet je toch niet hoe je zult reageren omdat je van te voren de omstandigheden niet weet.

Maar je kan een platonische liefde met een ander hebben. Vinden jullie dat ook vreemdgaan, als je alleen maar elkaar een knuffel geeft (niet zoenen, dus) zonder dat je eigen partner er vanaf weet?

Ik denk dat dat op zich geen probleem hoeft te zijn. Het gaat echt om de gevoelens die er achter meespelen. Dat is wat ik bedoelde met verliefdheid als vreemdgaan. Ik bedoel dan inderdaad de handelingen die je dan uit verliefdheid gaat doen. Iemand kunffelen uit verliefdheid is natuurlijk anders dan iemand knuffelen uit vriendschap, medeleven of wat dan ook.
Maar ook hier speelt het weer een rol wat de omstandigheden precies zijn.